Ik ben Remi Caris (die/diens). Ik heb zelf veel ervaring met jeugdhulp en passend onderwijs, en helaas niet altijd even goede. Sinds ik zeventien ben weet ik, na jaren van worstelen en zoeken, dat ik autistisch ben. Met die diagnose viel alles op zijn plek en begreep ik eindelijk waarom sommige dingen zo lastig voor me zijn, maar aan de andere kant vond ik het ook ingewikkeld. Het beeld dat ik kende van autisme was namelijk totaal niet iets waar ik me in herkende. Na veel te hebben gelezen, kwam ik erachter dat dit vooral de stereotypes waren, en dat autisme zich op veel meer manieren kan uiten. Ik leerde langzaam dat er niet per se iets mis met me was, maar dat ik vooral anders ben. Ondertussen had ik echter al wel veel mentale problemen ontwikkeld, omdat ik daarvoor nooit rekening had kunnen houden met mijn autisme. Ook nadat ik dit wist bleef ik er nog een tijd last van houden. Gelukkig gaat het nu goed met me, maar ik denk dat veel problemen voorkomen hadden kunnen worden als ik het eerder had geweten. Voor die vroegere herkenning is meer kennis nodig: op scholen, zowel bij leerlingen als medewerkers, en in de jeugdzorg. Het overdragen van die kennis, zodat andere neurodivergente jongeren het wat makkelijker hebben dan ik, is mijn belangrijkste reden geweest om Mentaal Klassikaal te beginnen.